From Dickinson College Wiki
Jump to navigation Jump to search
Contents
1 Poem 1 2 Poem 2 3 Poem 3
3.1 Lugete, o Veneres Cupidinesque, 3.2 et quantum est hominum venustiorum: 3.3 passer mortuus est meae puellae, 3.4 passer, deliciae meae puellae, 3.5 quem plus illa oculis suis amabat. 3.6 nam mellitus erat suamque norat 3.7 ipsam tam bene quam puella matrem, 3.8 nec sese a gremio illius movebat, 3.9 sed circumsiliens modo huc modo illuc 3.10 ad solam dominam usque pipiabat. 3.11 qui nunc it per iter tenebricosum 3.12 illuc, unde negant redire quemquam. 3.13 at vobis male sit, malae tenebrae 3.14 Orci, quae omnia bella devoratis: 3.15 tam bellum mihi passerem abstulistis 3.16 o factum male! o miselle passer! 3.17 tua nunc opera meae puellae 3.18 flendo turgiduli rubent ocelli.
4 Poem 4
4.1 Phaselus ille, quem videtis, hospites, 4.2 ait fuisse navium celerrimus, 4.3 neque ullius natantis impetum trabis 4.4 nequisse praeterire, sive palmulis 4.5 opus foret volare sive linteo. 4.6 Et hoc negat minacis hadriatici 4.7 negare litus insulasve Cycladas 4.8 Rhodumque nobilem horridamque Thraciam 4.9 Propontida trucemve Ponticum sinum, 4.10 ubi iste post phaselus antea fuit 4.11 comata silva; nam Cyrotio in iugo 4.12 loquente saepe sibilum edidit coma. 4.13 Amastri Pontica et Cytore buxifer, 4.14 tibi haec fuisse et esse cognitissima 4.15 ait phaselus, ultima ex origine 4.16 tuo stetisse dicit in cacumine, 4.17 tuo imbuisse palmulas in aequore, 4.18 et inde tot per impotentia freta 4.19 erum tulisse, laeva sive dextera 4.20 vocaret aura, sive utrumque Iuppiter 4.21 simul secundus incidisset in pedem; 4.22 neque ulla vota litoralibus deis 4.23 sibi esse facta, cum veniret a mari 4.24 novissimo hunc ad usque limpidum lacum. 4.25 Sed haec prius fuere; nunc recondita 4.26 senet quiete seque dedicat tibi, 4.27 gemelle Castor et gemelle Castoris.
5 Poem 5
5.1 Vivamus mea Lesbia, atque amemus, 5.2 rumoresque senum severiorum 5.3 omnes unius aestimemus assis! 5.4 soles occidere et redire possunt: 5.5 nobis cum semel occidit brevis lux, 5.6 nox est perpetua una dormienda. 5.7 da mi basia mille, deinde centum, 5.8 dein mille altera, dein secunda centum, 5.9 deinde usque altera mille, deinde centum. 5.10 dein, cum milia multa fecerimus, 5.11 conturbabimus illa, ne sciamus, 5.12 aut ne quis malus inuidere possit, 5.13 cum tantum sciat esse basiorum.
6 Poem 6 7 Poem 7 8 Poem 8
8.1 Miser Catulle, desinas ineptire, 8.2 et quod vides perisse perditum ducas. 8.3 Fulsere quondam candidi tibi soles, 8.4 cum ventitabas quo puella ducebat 8.5 amata nobis quantum amabitur nulla. 8.6 Ibi illa multa cum iocosa fiebant, 8.7 quae tu volebas nec puella nolebat, 8.8 fulsere vere candidi tibi soles. 8.9 Nunc iam illa non vult: tu quoque impotens noli, 8.10 nec quae fugit sectare, nec miser vive, 8.11 sed obstinata mente perfer, obdura. 8.12 Vale puella, iam Catullus obdurat, 8.13 nec te requiret nec rogabit invitam. 8.14 At tu dolebis, cum rogaberis nulla. 8.15 Scelesta, uae te, quae tibi manet uita? 8.16 Quis nunc te adibit? cui videberis bella? 8.17 Quem nunc amabis? Cuius esse diceris? 8.18 Quem basiabis? Cui labella mordebis? 8.19 At tu, Catulle, destinatus obdura.
9 Poem 9 10 Poem 10
10.1 Varus me meus ad suos amores 10.2 visum duxerat e foro otiosum, 10.3 scortillum, ut mihi tum repente visum est, 10.4 non sane illepidum neque invenustum. 10.5 Huc ut venimus, incidere nobis 10.6 sermones varii: in quibus, quid esset 10.7 iam Bithynia; quo modo se haberet; 10.8 et quonum mihi profuisset aere. 10.9 Respondi id quod erat, nihil neque ipsis 10.10 nec praetoribus esse nec cohorti, 10.11 cur quisquam caput unctius referret, 10.12 praesertim quibus esset irrumator 10.13 praetor, nec faceret pili cohortem. 10.14 " At certe tamen" inquit " quod illic 10.15 natum dicitur esse, comparasti 10.16 ad lecticam homines." Ego, ut puellae 10.17 unum me facerem beatiorem, 10.18 " non" inquam " mihi tam fuit maligne, 10.19 ut, provincia quod mala incidisset, 10.20 non possem octo homines parare rectos." 10.21 At mi nullus erat nec hic neque illic, 10.22 fractum qui veteris pedem grabati 10.23 in collo sibi collocare posset. 10.24 Hic illa, ut decuit cinae diorem, 10.25 " quaeso" inquit " mihi, mi Catulle, paulum 10.26 istos commoda, nam volo ad Serapim 10.27 deferri." " Mane," inquii puellae, 10.28 " istud quod modo dixeram me habere, 10.29 fugit me ratio: meus sodalis 10.30 Cinna est Gaius - is sibi paravit; 10.31 verum utrum illius an mei, quid ad me? 10.32 Utor tam bene quam mihi pararim. 10.33 Sed tu insulsa male et molesta vivis, 10.34 per quam non licet esse neglegentem!"
11 Poem 11
11.1 Furi et Aureli comites Catulli, 11.2 sive in extremos penetrabit Indos, 11.3 litus ut longe resonante Eoa 11.4 tunditur unda, 11.5 sive in Hyrcanos Arabesue molles, 11.6 seu Sagas sagittiferosue Parthos, 11.7 sive quae septemgeminus colorat 11.8 aequora Nilus, 11.9 sive trans altas gradietur Alpes, 11.10 Caesaris visens monimenta magni, 11.11 Gallicum Rhenum horribile aequor ulti- 11.12 mosque Britannos, 11.13 omnia haec, quaecumque feret voluntas 11.14 caelitum, temptare simul parati, 11.15 pauca nuntiate meae puellae 11.16 non bona dicta. 11.17 cum suis vivat valeatque moechis, 11.18 quos simul complexa tenet trecentos, 11.19 nullum amans vere, sed identidem omnium 11.20 ilia rumpens; 11.21 nec meum respectet, ut ante, amorem, 11.22 qui illius culpa cecidit uelut prati 11.23 ultimi flos, praetereunte postquam 11.24 tactus aratro est.
12 Poem 12 13 Poem 13
13.1 Cenabis bene, mi Fabulle, apud me 13.2 paucis, si tibi di favent, diebus, 13.3 si tecum attuleris bonam atque magnam 13.4 cenam, non sine candida puella 13.5 et vino et sale et omnibus cachinnis. 13.6 Haec si, inquam, attuleris, venuste noster, 13.7 cenabis bene; nam tui Catulli 13.8 plenus sacculus est aranearum. 13.9 Sed contra accipies meros amores, 13.10 seu quid suavius elegantiusve est: 13.11 nam unguentum dabo, quod meae puellae 13.12 donarunt Veneres Cupidinesque; 13.13 quod tu cum olfacies, deos rogabis 13.14 totum ut te faciant, Fabulle, nasum.
14 Poem 14
14.1 Ni te plus oculis meis amarem, 14.2 iucundissime Calve, munere isto 14.3 odissem te odio Vatiniano: 14.4 nam quid feci ego quidve sum locutus, 14.5 cur me tot male perderes poetis? 14.6 Isti di mala multa dent clienti, 14.7 qui tantum tibi misit impiorum. 14.8 Quod si, ut suspicor, hoc novum ac repertum 14.9 munus dat tibi Sulla litterator, 14.10 non est mi male, sed bene ac beate, 14.11 quod non dispereunt tui labores. 14.12 Di magni, horribilem et sacrum libellum! 14.13 Quem tu scilicet ad tuum Catullum 14.14 misti, continuo ut die periret, 14.15 Saturnalibus, optimo dierum! 14.16 Non non hoc tibi, false, sic abibit. 14.17 Nam si luxerit ad librariorum 14.18 curram scrinia, Caesios, Aquinos, 14.19 Suffenum, omnia colligam venena. 14.20 Ac te his suppliciis remunerabor. 14.21 Vos hinc interea valete abite 14.22 illuc, unde malum pedem attulistis, 14.23 saecli incommoda, pessimi poetae.
15 Poem 15
15.1 Commendo tibi me ac meos amores, 15.2 Aureli. Veniam peto pudentem, 15.3 ut, si quicquam animo tuo cupisti, 15.4 quod castum expeteres et integellum, 15.5 conserves puerum mihi pudice, 15.6 non dico a populo -- nihil veremur 15.7 istos, qui in platea modo huc modo illuc 15.8 in re praetereunt sua occupati -- 15.9 verum a te metuo tuoque pene 15.10 infesto pueris bonis malisque. 15.11 Quem tu qua lubet, ut lubet moveto 15.12 quantum vis, ubi erit foris paratum: 15.13 hunc unum excipio, ut puto, pudenter. 15.14 Quod si te mala mens furorque vecors. 15.15 In tantam impulerit, sceleste, culpam, 15.16 ut nostrum insidiis caput lacessas. 15.17 A tum te miserum malique fati! 15.18 Quem attractis pedibus patente porta 15.19 percurrent raphanique mugilesque.
16 Poem 16
16.1 Pedicabo ego vos et irrumabo, 16.2 Aureli pathice et cinaede Furi, 16.3 qui me ex versiculis meis putastis, 16.4 quod sunt molliculi, parum pudicum. 16.5 Nam castum esse decet pium poetam 16.6 ipsum, versiculos nihil necesse est; 16.7 qui tum denique habent salem ac leporem, 16.8 si sunt molliculi ac parum pudici, 16.9 et quod pruriat incitare possunt, 16.10 non dico pueris, sed his pilosis 16.11 qui duros nequeunt movere lumbos. 16.12 Vos, quod milia multa basiorum 16.13 legistis, male me marem putatis? 16.14 Pedicabo ego vos et irrumabo.
17 Poem 17
17.1 O Colonia, quae cupis ponte ludere longo, 17.2 et salire paratum habes, sed vereris inepta 17.3 crura ponticuli axulis stantis in redivivis, 17.4 ne supinus eat cavaque in palude recumbat: 17.5 sic tibi bonus ex tua pons libidine fiat, 17.6 in quo vel Salisubsali sacra suscipiantur, 17.7 munus hoc mihi maximi da, Colonia, risus. 17.8 Quendam municipem meum de tuo volo ponte 17.9 ire praecipitem in lutum per caputque pedesque, 17.10 verum totius ut lacus putidaeque paludis 17.11 lividissima maximeque est profunda vorago. 17.12 Insulsissimus est homo, nec sapit pueri instar 17.13 bimuli tremula patris dormientis in ulna. 17.14 cui cum sit viridissimo nupta flore puella 17.15 et puella tenellulo delicatior haedo, 17.16 adseruanda nigerrimis diligentius vuis, 17.17 ludere hanc sinit ut lubet, nec pili facit uni, 17.18 nec se sublevat ex sua parte, sed velut alnus 17.19 in fossa Liguri iacet suppernata securi, 17.20 tantundem omnia sentiens quam si nulla sit usquam; 17.21 talis iste meus stupor nil videt, nihil audit, 17.22 ipse qui sit, utrum sit an non sit, id quoque nescit. 17.23 Nunc eum volo de tuo ponte mittere pronum, 17.24 si pote stolidum repente excitare veternum, 17.25 et supinum animum in gravi derelinquere caeno, 17.26 ferream ut soleam tenaci in voragine mula.
18 Poem 18 19 Poem 19 20 Poem 20 21 Poem 21
21.1 Aureli, pater esuritionum, 21.2 non harum modo, sed quot aut fuerunt 21.3 aut sunt aut aliis erunt in annis, 21.4 pedicare cupis meos amores. 21.5 Nec clam: nam simul es, iocaris una, 21.6 haerens ad latus omnia experiris. 21.7 Frustra: nam insidias mihi instruentemtangam 21.8 te prior irrumatione. 21.9 Atque id si faceres satur, tacerem: 21.10 nunc ipsum id doleo, quod esurire 21.11 me me puer et sitire discet. 21.12 Quare desine, dum licet pudico, 21.13 ne finem facias, sed irrumatus.
22 Poem 22
22.1 Suffenus iste, Vare, quem probe nostri, 22.2 homo est venustus et dicax et urbanus, 22.3 idemque longe plurimos facit versus. 22.4 Puto esse ego illi milia aut decem aut plura 22.5 perscripta, nec sic ut fit in palimpsesto 22.6 relata: cartae regiae, novi libri, 22.7 novi umbilici, lora rubra, membranae, 22.8 derecta plumbo et pumice omnia aequata. 22.9 Haec cum legas tu, bellus ille et urbanus 22.10 suffenus unus caprimulgus aut fossor 22.11 rursus videtur: tantum abhorret ac mutat. 22.12 Hoc quid putemus esse? Qui modo scurra 22.13 aut si quid hac re scitius videbatur, 22.14 idem infaceto est infacetior rure, 22.15 simul poemata attigit, neque idem umquam 22.16 aeque est beatus ac poema cum scribit: 22.17 tam gaudet in se tamque se ipse miratur. 22.18 Nimirum idem omnes fallimur, neque est quisquam 22.19 quem non in aliqua re videre Suffenum 22.20 possis. Suus cuique attributus est error; 22.21 sed non videmus manticae quod tergo est.
23 Poem 23
23.1 Furi, cui neque servus est neque arca 23.2 nec cimex neque araneus neque ignis, 23.3 verum est et pater et noverca, quorum 23.4 dentes vel silicem comesse possunt, 23.5 est pulcre tibi cum tuo parente 23.6 et cum coniuge lignea parentis. 23.7 Nec mirum: bene nam valetis omnes, 23.8 pulcre concoquitis, nihil timetis, 23.9 non incendia, non graves ruinas, 23.10 non facta impia, non dolos veneni, 23.11 non casus alios periculorum. 23.12 Atque corpora sicciora cornu 23.13 aut siquid magis aridum est habetis 23.14 sole et frigore et esuritione. 23.15 Quare non tibi sit bene ac beate? 23.16 A te sudor abest, abest saliva, 23.17 mucusque et mala pituita nasi. 23.18 Hanc ad munditiem adde mundiorem, 23.19 quod culus tibi purior salillo est, 23.20 nec toto decies cacas in anno; 23.21 atque id durius est faba et lapillis. 23.22 Quod tu si manibus teras fricesque, 23.23 non umquam digitum inquinare posses 23.24 haec tu commoda tam beata, Furi, 23.25 noli spernere nec putare parui, 23.26 et sestertia quae soles precari 23.27 centum desine: nam sat es beatus.
24 Poem 24 25 Poem 25
25.1 Cinaede Thalle, mollior cuniculi capillo 25.2 vel anseris medullula vel imula oricilla 25.3 vel pene languido senis situque araneoso, 25.4 idemque, Thalle, turbida rapacior procella, 25.5 cum diva mulier aries ostendit oscitantes, 25.6 remitte pallium mihi meum, quod involasti, 25.7 sudariumque Saetabum catagraphosque Thynos, 25.8 inepte, quae palam soles habere tamquam avita. 25.9 Quae nunc tuis ab unguibus reglutina et remitte, 25.10 ne laneum latusculum manusque mollicellas 25.11 inusta turpiter tibi flagella conscribillent, 25.12 et insolenter aestues, velut minuta magno 25.13 deprensa navis in mari, vesaniente vento.
26 Poem 26 27 Poem 27 28 Poem 28
28.1 Pisonis comites, cohors inanis, 28.2 aptis sarcinulis et expeditis, 28.3 Verani optime tuque mi Fabulle, 28.4 quid rerum geritis? Satisne cum isto 28.5 vappa frigoraque et famem tulistis? 28.6 Ecquidnam in tabulis patet lucelli 28.7 expensum, ut mihi, qui meum secutus 28.8 praetorem refero datum lucello? 28.9 O Memmi, bene me ac diu supinum 28.10 tota ista trabe lentus irrumasti. 28.11 Sed, quantum video, pari fuistis 28.12 casu: nam nihilo minore verpa 28.13 farti estis. Pete nobiles amicos! 28.14 At vobis mala multa di deaeque 28.15 dent, opprobria Romuli Remique.
29 Poem 29
29.1 Quis hoc potest videre, quis potest pati, 29.2 nisi impudicus et vorax et aleo, 29.3 Mamurram habere quod Comata Gallia 29.4 habebat uncti et ultima Britannia? 29.5 cinaede Romule haec videbis et feres? 29.6 et ille nunc superbus et superfluens 29.7 perambulabit omnium cubilia, 29.8 ut albulus columbus aut Adoneus? 29.9 cinaede Romule, haec videbis et feres? 29.10 es impudicus et vorax et aleo. 29.11 eone nomine, imperator unice, 29.12 fuisti in ultima occidentis insula, 29.13 ut ista vestra diffututa mentula 29.14 ducenties comesset aut trecenties? 29.15 quid est alid sinistra liberalitas? 29.16 parum expatrauit an parum elluatus est? 29.17 paterna prima lancinata sunt bona, 29.18 secunda praeda Pontica, inde tertia 29.19 Hibera, quam scit amnis aurifer Tagus: 29.20 nunc Galliae timetur et Britanniae. 29.21 quid hunc malum fouetis? aut quid hic potest 29.22 nisi uncta devorare patrimonia? 29.23 eone nomine urbis opulentissime 29.24 socer generque, perdidistis omnia?
30 Poem 30
30.1 Alfene immemor atque unanimis false sodalibus, 30.2 iam te nil miseret, dure, tui dulcis amiculi? 30.3 iam me prodere, iam non dubitas fallere, perfide? 30.4 nec facta impia fallacum hominum caelicolis placent. 30.5 quae tu neglegis ac me miserum deseris in malis. 30.6 eheu quid faciant, dic, homines cuiue habeant fidem? 30.7 certe tute iubebas animam tradere, inique, me 30.8 inducens in amorem, quasi tuta omnia mi forent. 30.9 idem nunc retrahis te ac tua dicta omnia factaque 30.10 uentos irrita ferre ac nebulas aereas sinis. 30.11 si tu oblitus es, at di meminerunt, meminit Fides, 30.12 quae te ut paeniteat postmodo facti faciet tui.
31 Poem 31
31.1 Paene insularum, Sirmio, Insularumque 31.2 ocelle, quascumque in liquentibus stagnis 31.3 marique vasto fert uterque neptunus, 31.4 quam te libenter quamque laetus inviso, 31.5 vix mi ipse credens Thyniam atque Bithynos 31.6 liquisse campos et videre te in tuto. 31.7 O quid solutis est beatius curis, 31.8 cum mens onus reponit, ac peregrino 31.9 labore fessi venimus larem ad nostrum, 31.10 desideratoque acquiescimus lecto? 31.11 Hoc est quod unum est pro laboribus tantis. 31.12 Salve, o venusta Sirmio, atque ero gaude 31.13 gaudente; vosque, o Lydiae lacus undae, 31.14 ridete quidquid est dome cachinnorum.
32 Poem 32 33 Poem 33 34 Poem 34
34.1 Dianae sumus in fide 34.2 puellae et pueri integri: 34.3 Dianam pueri integri 34.4 puellaeque cenamus. 34.5 O latonia, maximi 34.6 magna progenies Iovis, 34.7 quam mater prope Delliam 34.8 deposivit oliviam, 34.9 monitum domina ut fores 34.10 silvarumque virentium 34.11 saltuumque reconditorum 34.12 amniumque sonantum: 34.13 tu Lucina dolentibus 34.14 Iunodicta puerperis, 34.15 tu potens Trivia et notho es 34.16 dicta lumine Luna; 34.17 tu cursu, dea, menstruo 34.18 metiens iter annum, 34.19 rustica agricolae bonis 34.20 tecta frugibus exples. 34.21 Sis quocumque tibi placet 34.22 sancta nomine, Romulique, 34.23 anitque ut solita es, bona 34.24 sospites ope gentem.
35 Poem 35
35.1 Poete tenero, meo sodali, 35.2 velim Caecilio, papyre, dicas 35.3 Veronam veniat, Novi relinquens 35.4 Comi moenia Lariumque litus: 35.5 nam quasdam volo cogitationes 35.6 amici accipiat sui meique. 35.7 Quare, si sapiet, viam vorabit, 35.8 quamvis candida milies puella 35.9 euntum revocet, manusque collo 35.10 ambas iniciens roget morari. 35.11 Quae nunc, si mihi vera nuntiantur, 35.12 illum deperit impotente amore: 35.13 nam quo tempore legit incohatum 35.14 Dindymi dominam, ex eo misellae 35.15 ignes interiorem edunt medullam. 35.16 Ignosco tibi, Sapphica puella 35.17 musa doctior: est enim venuste 35.18 Magna Caecilio incohata mater.
36 Poem 36 37 Poem 37
37.1 Salax taberna vosque contubernales, 37.2 a pilleatis nona fratribus pila, 37.3 solis putatis esse mentulas vobis, 37.4 solis licere, quidquid est puellarum, 37.5 confutuere et putare ceteros hircos? 37.6 an, continenter quod sedetis insulsi 37.7 centum an ducenti, non putatis ausurum 37.8 me una ducentos irrumare sessores? 37.9 atqui putate: namque totius vobis 37.10 frontem tabernae sopionibus scribam. 37.11 puella nam mi, quae meo sinu fugit, 37.12 amata tantum quantum amabitur nulla, 37.13 pro qua mihi sunt magna bella pugnata, 37.14 consedit istic. hanc boni beatique 37.15 omnes amatis, et quidem, quod indignum est, 37.16 omnes pusilli et semitarii moechi; 37.17 tu praeter omnes une de capillatis, 37.18 cuniculosae Celtiberiae fili, 37.19 Egnati. opaca quem bonum facit barba 37.20 et dens Hibera defricatus urina.
38 Poem 38 39 Poem 39
39.1 Egnatius, quod candidos habet dentes, 39.2 renidet usque quaque. Si ad rei ventum est 39.3 subsellium, cum orator excitat fletum, 39.4 renidet ille; si ad pii rogum fili 39.5 lugetur, orba cum flet unicum mater, 39.6 renidet ille. Quidquid est, ubicumque est, 39.7 quodcumque agit, renidet: hunc habet morbum, 39.8 neque elegantem, ut arbitror, neque urbanum. 39.9 Quare monendum est te mihi, bone Egnati. 39.10 Si urbanus esses aut Sabinus aut Tiburs 39.11 aut pinguis Vmber aut obesus Etruscus 39.12 aut Lanuvinus ater atque dentatus 39.13 aut Transpadanus, ut meos quoque attingam, 39.14 aut quilubet, qui puriter lavit dentes, 39.15 tamen renidere usque quaque te nollem: 39.16 nam risu inepto res ineptior nulla est. 39.17 Nunc Celtiber es: Celtiberia in terra, 39.18 quod quisque minxit, hoc sibi solet mane 39.19 dentem atque russam defricare gingivam, 39.20 ut quo iste vester expolitior dens est, 39.21 hoc te amplius bibisse praedicet loti.
40 Poem 40 41 Poem 41 42 Poem 42
42.1 Adeste, hendecasyllabi, quot estis 42.2 omnes undique, quotquot estis omnes. 42.3 Iocum me putat esse moecha turpis, 42.4 et negat mihi nostra reddituram 42.5 pugillaria, si pati potestis. 42.6 Persequamur eam et reflagitemus. 42.7 Quae sit, quaeritis? Illa, quam videtis 42.8 turpe incedere, mimice ac moleste 42.9 ridentem catuli ore Gallicani. 42.10 Circumsistite eam, et reflagitate, 42.11 " moecha putida, redde codicillos, 42.12 redde putida moecha, codicillos!" 42.13 Non assis facis? O lutum, lupanar, 42.14 aut si perditius potes quid esse. 42.15 Sed non est tamen hoc satis putandum. 42.16 Quod si non aliud potest ruborem 42.17 ferreo canis exprimamus ore. 42.18 Conclamate iterum altiore uoce. 42.19 " Moecha putide, redde codicillos, 42.20 redde, putida moecha, codicillos!" 42.21 Sed nil proficimus, nihil mouetur. 42.22 Mutanda est ratio modusque vobis, 42.23 siquid proficere amplius potestis: 42.24 " pudica et proba, redde codicillos."
43 Poem 43 44 Poem 44
44.1 O funde noster seu Sabine seu Tiburs 44.2 ( nam te esse Tiburtem autumant, quibus non est 44.3 cordi Catullum laedere; at quibus cordi est, 44.4 quovis Sabinum pignore esse contendunt), 44.5 sed seu Sabine sive verius Tiburs, 44.6 fui libenter in tua suburbana 44.7 villa, malamque pectore expuli tussim, 44.8 non inmerenti quam mihi meus venter, 44.9 dum sumptuosas appeto, dedit, cenas. 44.10 Nam, Sestianus dum volo esse conuiua, 44.11 orationem in Antium petitorem 44.12 plenam veneni et pestilentiae legi. 44.13 Hic me gravedo frigida et frequens tussis 44.14 quassait usque, dum in tuum sinum fugi, 44.15 et me recuravi otioque et urtica. 44.16 Quare refectus maximas tibi grates 44.17 ago, meum quod non es ulta peccatum. 44.18 Nec deprecor iam, si nefaria scripta 44.19 Sesti recepso, quin gravedinem et tussim 44.20 non mihi, sed ipsi Sestio ferat frigus, 44.21 qui tunc vocat me, cum malum librum legi.
45 Poem 45 46 Poem 46 47 Poem 47 48 Poem 48 49 Poem 49 50 Poem 50
50.1 Hesterno, Licini, die otiosi 50.2 multum lusimus in meis tabellis, 50.3 ut convenerat esse delicatos: 50.4 scribens versiculos uterque nostrum 50.5 ludebat numero modo hoc modo illoc, 50.6 reddens mutua per iocum atque vinum. 50.7 Atque illinc abii tuo lepore 50.8 incensus, Licini, facetiisque, 50.9 ut nec me miserum cibus iuvaret 50.10 nec somnus tegeret quiete ocellos, 50.11 sed toto indomitus furore lecto 50.12 versarer, cupiens videre lucem, 50.13 ut tecum loquerer simulque ut essem. 50.14 At defessa labore membra postquam 50.15 semimortua lectulo iacebant, 50.16 hoc, iucunde, tibi poema feci, 50.17 ex quo perspiceres meum dolorem. 50.18 Nunc audax cave sis, precesque nostras, 50.19 oramus, cave despuas, ocelle, 50.20 ne poenas Nemesis reposcat a te. 50.21 Est vemens dea: laedere hanc caveto.
51 Poem 51
51.1 Ille mi par esse deo videtur, 51.2 ille, si fas est, superare divos, 51.3 qui sedens adversus identidem te 51.4 spectat et audit 51.5 dulce ridentem, misero quod omnis 51.6 eripit sensus mihi: nam simul te, 51.7 Lesbia, aspexi, nihil est super mi 51.8 vocis in ore, 51.9 lingua sed torpet, tenuis sub artus 51.10 flamma demanat, sonitu suopte 51.11 tintinant aures, gemina teguntur 51.12 lumina nocte. 51.13 Otium, Catulle, tibi molestum est: 51.14 otio exsultas nimiumque gestis: 51.15 otium et reges prius et beatas 51.16 perdidit urbes.
52 Poem 52 53 Poem 53 54 Poem 54 55 Poem 55
55.1 Oramus, si forte non molestum est, 55.2 demonstres ubi sint tuae tenebrae. 55.3 Te Campo quaesivimus minore, 55.4 te in Circo, te in omnibus libellis, 55.5 te in templo summi Iovis sacrato. 55.6 In Magni simul ambulatione 55.7 femellas omnes, amice, prendi, 55.8 quas vultu vidi tamen sereno. 55.9 Avelte, sic ipse flagitabam, 55.10 Camerium mihi pessimae puellae. 55.11 Quaedam inquit, nudum reduc... 55.12 ' en hic in roseis latet papillis.' 55.13 Sed te iam ferre Herculi labos est; 55.14 tanto te in fastu negas, amice. 55.15 Dic nobis ubi sis futurus, ede 55.16 audacter, committe, crede luci. 55.17 Nunc te lacteolae tenent puellae? 55.18 Si linguam clauso tenes in ore, 55.19 fructus proicies amoris omnes. 55.20 Verbosa gaudet Venus loquella. 55.21 Vel, si vis, licet obseres palatum, 55.22 dum vestri sim particeps amoris.
56 Poem 56 57 Poem 57 58 Poem 58 59 Poem 59 60 Poem 60
Poem 1 Cui dono lepidum novum libellum lepidus -a -um: fine, elegant
arida modo pumice expolitum? Corneli, tibi: namque tu solebas meas esse aliquid putare nugas. Iam tum, cum ausus es unus Italorum omne aevum tribus explicare cartis... Doctis, Iuppiter, et laboriosis! Quare habe tibi quidquid hoc libelli— qualecumque, quod, o patrona virgo, plus uno maneat perenne saeclo! Poem 2 Passer, deliciae meae puellae, quicum ludere, quem in sinu tenere, cui primum digitum dare appetenti et acris solet incitare morsus, cum desiderio meo nitenti carum nescio quid lubet iocari et solaciolum sui doloris, credo ut tum gravis acquiescat ardor: tecum ludere sicut ipsa possem et tristis animi levare curas! Poem 3 Lugete, o Veneres Cupidinesque, et quantum est hominum venustiorum: passer mortuus est meae puellae, passer, deliciae meae puellae, quem plus illa oculis suis amabat. nam mellitus erat suamque norat ipsam tam bene quam puella matrem, nec sese a gremio illius movebat, sed circumsiliens modo huc modo illuc ad solam dominam usque pipiabat. qui nunc it per iter tenebricosum illuc, unde negant redire quemquam. at vobis male sit, malae tenebrae Orci, quae omnia bella devoratis: tam bellum mihi passerem abstulistis o factum male! o miselle passer! tua nunc opera meae puellae flendo turgiduli rubent ocelli. Poem 4 Phaselus ille, quem videtis, hospites, ait fuisse navium celerrimus, neque ullius natantis impetum trabis nequisse praeterire, sive palmulis opus foret volare sive linteo. Et hoc negat minacis hadriatici negare litus insulasve Cycladas Rhodumque nobilem horridamque Thraciam Propontida trucemve Ponticum sinum, ubi iste post phaselus antea fuit comata silva; nam Cyrotio in iugo loquente saepe sibilum edidit coma. Amastri Pontica et Cytore buxifer, tibi haec fuisse et esse cognitissima ait phaselus, ultima ex origine tuo stetisse dicit in cacumine, tuo imbuisse palmulas in aequore, et inde tot per impotentia freta erum tulisse, laeva sive dextera vocaret aura, sive utrumque Iuppiter simul secundus incidisset in pedem; neque ulla vota litoralibus deis sibi esse facta, cum veniret a mari novissimo hunc ad usque limpidum lacum. Sed haec prius fuere; nunc recondita senet quiete seque dedicat tibi, gemelle Castor et gemelle Castoris. Poem 5 Vivamus mea Lesbia, atque amemus, rumoresque senum severiorum omnes unius aestimemus assis! soles occidere et redire possunt: nobis cum semel occidit brevis lux, nox est perpetua una dormienda. da mi basia mille, deinde centum, dein mille altera, dein secunda centum, deinde usque altera mille, deinde centum. dein, cum milia multa fecerimus, conturbabimus illa, ne sciamus, aut ne quis malus inuidere possit, cum tantum sciat esse basiorum. Poem 6 Flavi, delicias tuas Catullo, ni sint illepidae atque inelegantes, velles dicere nec tacere posses. Verum nescio quid febriculosi scorti diligis: hoc pudet fateri. Nam te non viduas iacere noctes nequiquam tacitum cubile clamat sertis ac Syrio fragrans olivo, pulvinusque peraeque et hic et ille attritus, tremulique quassa lecti argutatio inambulatioque. Nam ibi stat. Pudet nihil tacere. Cur? Non tam latera ecfututa pandas, ni tu quid facias ineptiarum. Quare, quidquid habes boni malique, dic nobis. Volo te ac tuos amores ad caelum lepido vocare versu. Poem 7 Quaeris, quot mihi basiationes tuae, Lesbia, sint satis superque. quam magnus numerus Libyssae harenae lasarpiciferis iacet Cyrenis oraclum Iovis inter aestuosi et Batti veteris sacrum sepulcrum; aut quam sidera multa, cum tacet nox, furtivos hominum vident amores: tam te basia multa basiare vesano satis et super Catullo est, quae nec pernumerare curiosi possint nec mala fascinare lingua. Poem 8 Miser Catulle, desinas ineptire, et quod vides perisse perditum ducas. Fulsere quondam candidi tibi soles, cum ventitabas quo puella ducebat amata nobis quantum amabitur nulla. Ibi illa multa cum iocosa fiebant, quae tu volebas nec puella nolebat, fulsere vere candidi tibi soles. Nunc iam illa non vult: tu quoque impotens noli, nec quae fugit sectare, nec miser vive, sed obstinata mente perfer, obdura. Vale puella, iam Catullus obdurat, nec te requiret nec rogabit invitam. At tu dolebis, cum rogaberis nulla. Scelesta, uae te, quae tibi manet uita? Quis nunc te adibit? cui videberis bella? Quem nunc amabis? Cuius esse diceris? Quem basiabis? Cui labella mordebis? At tu, Catulle, destinatus obdura. Poem 9 Verani, omnibus e meis amicis antistans mihi millibus trecentis, venistine domum ad tuos penates fratresque unanimos anumque matrem? Venisti. O mihi nuntii beati! Visam te incolumem audiamque Hiberum narrantem loca, facta, nationes, ut mos est tuus applicansque collum iucundum os oculosque suaviabor? O quantum est hominum beatiorum, quid me laetius est beatiusve? Poem 10 Varus me meus ad suos amores visum duxerat e foro otiosum, scortillum, ut mihi tum repente visum est, non sane illepidum neque invenustum. Huc ut venimus, incidere nobis sermones varii: in quibus, quid esset iam Bithynia; quo modo se haberet; et quonum mihi profuisset aere. Respondi id quod erat, nihil neque ipsis nec praetoribus esse nec cohorti, cur quisquam caput unctius referret, praesertim quibus esset irrumator praetor, nec faceret pili cohortem. " At certe tamen" inquit " quod illic natum dicitur esse, comparasti ad lecticam homines." Ego, ut puellae unum me facerem beatiorem, " non" inquam " mihi tam fuit maligne, ut, provincia quod mala incidisset, non possem octo homines parare rectos." At mi nullus erat nec hic neque illic, fractum qui veteris pedem grabati in collo sibi collocare posset. Hic illa, ut decuit cinae diorem, " quaeso" inquit " mihi, mi Catulle, paulum istos commoda, nam volo ad Serapim deferri." " Mane," inquii puellae, " istud quod modo dixeram me habere, fugit me ratio: meus sodalis Cinna est Gaius - is sibi paravit; verum utrum illius an mei, quid ad me? Utor tam bene quam mihi pararim. Sed tu insulsa male et molesta vivis, per quam non licet esse neglegentem!" Poem 11 Furi et Aureli comites Catulli, sive in extremos penetrabit Indos, litus ut longe resonante Eoa tunditur unda, sive in Hyrcanos Arabesue molles, seu Sagas sagittiferosue Parthos, sive quae septemgeminus colorat aequora Nilus, sive trans altas gradietur Alpes, Caesaris visens monimenta magni, Gallicum Rhenum horribile aequor ulti- mosque Britannos, omnia haec, quaecumque feret voluntas caelitum, temptare simul parati, pauca nuntiate meae puellae non bona dicta. cum suis vivat valeatque moechis, quos simul complexa tenet trecentos, nullum amans vere, sed identidem omnium ilia rumpens; nec meum respectet, ut ante, amorem, qui illius culpa cecidit uelut prati ultimi flos, praetereunte postquam tactus aratro est. Poem 12 Marrucine Asini, manu sinistra non belle uteris: in ioco atque vino tollis lintea neglegentiorum. Hoc salsum esse putas? Fugit te, inepte: quamvis sordida res et invenusta est. Non credis mihi? Crede Pollioni fratri, qui tua furta vel talento mutari velit - est enim leporum differtus puer ac facetiarum. Quare aut hendecasyllabos trecentos exspecta, aut mihi linteum remitte, quod me no movet aestimatione, verum est mnemosynum mei sodalis. Nam sudaria Saetaba ex Hiberis miserunt mihi muneri Fabullus Et Veranius; haec amem necesse est ut Veraniolum meum et Fabullum. Poem 13 Cenabis bene, mi Fabulle, apud me paucis, si tibi di favent, diebus, si tecum attuleris bonam atque magnam cenam, non sine candida puella et vino et sale et omnibus cachinnis. Haec si, inquam, attuleris, venuste noster, cenabis bene; nam tui Catulli plenus sacculus est aranearum. Sed contra accipies meros amores, seu quid suavius elegantiusve est: nam unguentum dabo, quod meae puellae donarunt Veneres Cupidinesque; quod tu cum olfacies, deos rogabis totum ut te faciant, Fabulle, nasum. Poem 14 Ni te plus oculis meis amarem, iucundissime Calve, munere isto odissem te odio Vatiniano: nam quid feci ego quidve sum locutus, cur me tot male perderes poetis? Isti di mala multa dent clienti, qui tantum tibi misit impiorum. Quod si, ut suspicor, hoc novum ac repertum munus dat tibi Sulla litterator, non est mi male, sed bene ac beate, quod non dispereunt tui labores. Di magni, horribilem et sacrum libellum! Quem tu scilicet ad tuum Catullum misti, continuo ut die periret, Saturnalibus, optimo dierum! Non non hoc tibi, false, sic abibit. Nam si luxerit ad librariorum curram scrinia, Caesios, Aquinos, Suffenum, omnia colligam venena. Ac te his suppliciis remunerabor. Vos hinc interea valete abite illuc, unde malum pedem attulistis, saecli incommoda, pessimi poetae. Poem 15 Commendo tibi me ac meos amores, Aureli. Veniam peto pudentem, ut, si quicquam animo tuo cupisti, quod castum expeteres et integellum, conserves puerum mihi pudice, non dico a populo -- nihil veremur istos, qui in platea modo huc modo illuc in re praetereunt sua occupati -- verum a te metuo tuoque pene infesto pueris bonis malisque. Quem tu qua lubet, ut lubet moveto quantum vis, ubi erit foris paratum: hunc unum excipio, ut puto, pudenter. Quod si te mala mens furorque vecors. In tantam impulerit, sceleste, culpam, ut nostrum insidiis caput lacessas. A tum te miserum malique fati! Quem attractis pedibus patente porta percurrent raphanique mugilesque. Poem 16 Pedicabo ego vos et irrumabo, Aureli pathice et cinaede Furi, qui me ex versiculis meis putastis, quod sunt molliculi, parum pudicum. Nam castum esse decet pium poetam ipsum, versiculos nihil necesse est; qui tum denique habent salem ac leporem, si sunt molliculi ac parum pudici, et quod pruriat incitare possunt, non dico pueris, sed his pilosis qui duros nequeunt movere lumbos. Vos, quod milia multa basiorum legistis, male me marem putatis? Pedicabo ego vos et irrumabo. Poem 17 O Colonia, quae cupis ponte ludere longo, et salire paratum habes, sed vereris inepta crura ponticuli axulis stantis in redivivis, ne supinus eat cavaque in palude recumbat: sic tibi bonus ex tua pons libidine fiat, in quo vel Salisubsali sacra suscipiantur, munus hoc mihi maximi da, Colonia, risus. Quendam municipem meum de tuo volo ponte ire praecipitem in lutum per caputque pedesque, verum totius ut lacus putidaeque paludis lividissima maximeque est profunda vorago. Insulsissimus est homo, nec sapit pueri instar bimuli tremula patris dormientis in ulna. cui cum sit viridissimo nupta flore puella et puella tenellulo delicatior haedo, adseruanda nigerrimis diligentius vuis, ludere hanc sinit ut lubet, nec pili facit uni, nec se sublevat ex sua parte, sed velut alnus in fossa Liguri iacet suppernata securi, tantundem omnia sentiens quam si nulla sit usquam; talis iste meus stupor nil videt, nihil audit, ipse qui sit, utrum sit an non sit, id quoque nescit. Nunc eum volo de tuo ponte mittere pronum, si pote stolidum repente excitare veternum, et supinum animum in gravi derelinquere caeno, ferream ut soleam tenaci in voragine mula. Poem 18 Poem 19 Poem 20 Poem 21 Aureli, pater esuritionum, non harum modo, sed quot aut fuerunt aut sunt aut aliis erunt in annis, pedicare cupis meos amores. Nec clam: nam simul es, iocaris una, haerens ad latus omnia experiris. Frustra: nam insidias mihi instruentemtangam te prior irrumatione. Atque id si faceres satur, tacerem: nunc ipsum id doleo, quod esurire me me puer et sitire discet. Quare desine, dum licet pudico, ne finem facias, sed irrumatus. Poem 22 Suffenus iste, Vare, quem probe nostri, homo est venustus et dicax et urbanus, idemque longe plurimos facit versus. Puto esse ego illi milia aut decem aut plura perscripta, nec sic ut fit in palimpsesto relata: cartae regiae, novi libri, novi umbilici, lora rubra, membranae, derecta plumbo et pumice omnia aequata. Haec cum legas tu, bellus ille et urbanus suffenus unus caprimulgus aut fossor rursus videtur: tantum abhorret ac mutat. Hoc quid putemus esse? Qui modo scurra aut si quid hac re scitius videbatur, idem infaceto est infacetior rure, simul poemata attigit, neque idem umquam aeque est beatus ac poema cum scribit: tam gaudet in se tamque se ipse miratur. Nimirum idem omnes fallimur, neque est quisquam quem non in aliqua re videre Suffenum possis. Suus cuique attributus est error; sed non videmus manticae quod tergo est. Poem 23 Furi, cui neque servus est neque arca nec cimex neque araneus neque ignis, verum est et pater et noverca, quorum dentes vel silicem comesse possunt, est pulcre tibi cum tuo parente et cum coniuge lignea parentis. Nec mirum: bene nam valetis omnes, pulcre concoquitis, nihil timetis, non incendia, non graves ruinas, non facta impia, non dolos veneni, non casus alios periculorum. Atque corpora sicciora cornu aut siquid magis aridum est habetis sole et frigore et esuritione. Quare non tibi sit bene ac beate? A te sudor abest, abest saliva, mucusque et mala pituita nasi. Hanc ad munditiem adde mundiorem, quod culus tibi purior salillo est, nec toto decies cacas in anno; atque id durius est faba et lapillis. Quod tu si manibus teras fricesque, non umquam digitum inquinare posses haec tu commoda tam beata, Furi, noli spernere nec putare parui, et sestertia quae soles precari centum desine: nam sat es beatus. Poem 24 O qui flosculus es Iuventiorum, non horum modo, sed quot aut fuerunt aut posthac aliis erunt in annis, mallem divitias Midae dedisses isti, cui neque servus est neque arca, quam sic te sineres ab illo amari. ' Qui? Non est homo bellus?' inquies. Est: sed bello huic neque seruus est neque arca. Hoc tu quam lubet abice elevaque: nec servum tamen ille habet neque arcam. Poem 25 Cinaede Thalle, mollior cuniculi capillo vel anseris medullula vel imula oricilla vel pene languido senis situque araneoso, idemque, Thalle, turbida rapacior procella, cum diva mulier aries ostendit oscitantes, remitte pallium mihi meum, quod involasti, sudariumque Saetabum catagraphosque Thynos, inepte, quae palam soles habere tamquam avita. Quae nunc tuis ab unguibus reglutina et remitte, ne laneum latusculum manusque mollicellas inusta turpiter tibi flagella conscribillent, et insolenter aestues, velut minuta magno deprensa navis in mari, vesaniente vento. Poem 26 Furi, villula vestra non ad Austriflatus opposita est neque ad Favoni nec saevi Boreae aut Apheliotae, verum ad milia quindecim et ducentos. O ventum horribilem atque pestilentem! Poem 27 Minister vetuli puer Falerni, inger mi calices amariores, ut lex Postumiae iubet magistrae ebrioso acino ebriosioris. at vos quo lubet hinc abite, lymphae, vini pernicies, et ad severos migrate. hic merus est Thyonianus. Poem 28 Pisonis comites, cohors inanis, aptis sarcinulis et expeditis, Verani optime tuque mi Fabulle, quid rerum geritis? Satisne cum isto vappa frigoraque et famem tulistis? Ecquidnam in tabulis patet lucelli expensum, ut mihi, qui meum secutus praetorem refero datum lucello? O Memmi, bene me ac diu supinum tota ista trabe lentus irrumasti. Sed, quantum video, pari fuistis casu: nam nihilo minore verpa farti estis. Pete nobiles amicos! At vobis mala multa di deaeque dent, opprobria Romuli Remique. Poem 29 Quis hoc potest videre, quis potest pati, nisi impudicus et vorax et aleo, Mamurram habere quod Comata Gallia habebat uncti et ultima Britannia? cinaede Romule haec videbis et feres? et ille nunc superbus et superfluens perambulabit omnium cubilia, ut albulus columbus aut Adoneus? cinaede Romule, haec videbis et feres? es impudicus et vorax et aleo. eone nomine, imperator unice, fuisti in ultima occidentis insula, ut ista vestra diffututa mentula ducenties comesset aut trecenties? quid est alid sinistra liberalitas? parum expatrauit an parum elluatus est? paterna prima lancinata sunt bona, secunda praeda Pontica, inde tertia Hibera, quam scit amnis aurifer Tagus: nunc Galliae timetur et Britanniae. quid hunc malum fouetis? aut quid hic potest nisi uncta devorare patrimonia? eone nomine urbis opulentissime socer generque, perdidistis omnia? Poem 30 Alfene immemor atque unanimis false sodalibus, iam te nil miseret, dure, tui dulcis amiculi? iam me prodere, iam non dubitas fallere, perfide? nec facta impia fallacum hominum caelicolis placent. quae tu neglegis ac me miserum deseris in malis. eheu quid faciant, dic, homines cuiue habeant fidem? certe tute iubebas animam tradere, inique, me inducens in amorem, quasi tuta omnia mi forent. idem nunc retrahis te ac tua dicta omnia factaque uentos irrita ferre ac nebulas aereas sinis. si tu oblitus es, at di meminerunt, meminit Fides, quae te ut paeniteat postmodo facti faciet tui. Poem 31 Paene insularum, Sirmio, Insularumque ocelle, quascumque in liquentibus stagnis marique vasto fert uterque neptunus, quam te libenter quamque laetus inviso, vix mi ipse credens Thyniam atque Bithynos liquisse campos et videre te in tuto. O quid solutis est beatius curis, cum mens onus reponit, ac peregrino labore fessi venimus larem ad nostrum, desideratoque acquiescimus lecto? Hoc est quod unum est pro laboribus tantis. Salve, o venusta Sirmio, atque ero gaude gaudente; vosque, o Lydiae lacus undae, ridete quidquid est dome cachinnorum. Poem 32 Amabo, mea dulcis Ipsitilla, meae deliciae, mei lepores, iube ad te veniam meridiatum. Et si iusseris, illud adivuato, ne quis liminis obseret tabellam, neu tibi lubeat foras abire, sed domi maneas paresque nobis novem continuas fututiones. Verum si quid ages, statim iubeto: nam pransus iaceo et satur supinus pertundo tunicamque palliumque. Poem 33 O furum optime balneariorum Vibenni pater et cinaede fili culo filius est voraciore), cur non exilium malasque in oras itis? Quandoquidem patris rapinae notae sunt populo, et natis pilosas, fili, non potes asse venditare. Poem 34 Dianae sumus in fide puellae et pueri integri: Dianam pueri integri puellaeque cenamus. O latonia, maximi magna progenies Iovis, quam mater prope Delliam deposivit oliviam, monitum domina ut fores silvarumque virentium saltuumque reconditorum amniumque sonantum: tu Lucina dolentibus Iunodicta puerperis, tu potens Trivia et notho es dicta lumine Luna; tu cursu, dea, menstruo metiens iter annum, rustica agricolae bonis tecta frugibus exples. Sis quocumque tibi placet sancta nomine, Romulique, anitque ut solita es, bona sospites ope gentem. Poem 35 Poete tenero, meo sodali, velim Caecilio, papyre, dicas Veronam veniat, Novi relinquens Comi moenia Lariumque litus: nam quasdam volo cogitationes amici accipiat sui meique. Quare, si sapiet, viam vorabit, quamvis candida milies puella euntum revocet, manusque collo ambas iniciens roget morari. Quae nunc, si mihi vera nuntiantur, illum deperit impotente amore: nam quo tempore legit incohatum Dindymi dominam, ex eo misellae ignes interiorem edunt medullam. Ignosco tibi, Sapphica puella musa doctior: est enim venuste Magna Caecilio incohata mater. Poem 36 Annales Volusi, cacata carta, votum solvite pro mea puella. Nam sanctae Veneri Cupidinque vovit, si sibi restitutus essem dessemque truces vibrare iambos, electissima pessimi poetae scripta tardipedi deo daturam infelicibus ustulanda lignis. Et hoc pessima se puella vidit iocose lepide vovere divis. Nunc o caeruleo creata ponto, quae sanctum Idalium Uriosque apertos quaeque Ancona Cnidumque harundinosam colis quaeque Amanthunta quaeque Golgos quaeque Durrachium Hadriae tabernum, acceptum face redditumque votum, si non illepidum neque invenustum est. At vos interea venite in ignem, pleni ruris et infacetiarum annales Volusi, cacata carta. Poem 37 Salax taberna vosque contubernales, a pilleatis nona fratribus pila, solis putatis esse mentulas vobis, solis licere, quidquid est puellarum, confutuere et putare ceteros hircos? an, continenter quod sedetis insulsi centum an ducenti, non putatis ausurum me una ducentos irrumare sessores? atqui putate: namque totius vobis frontem tabernae sopionibus scribam. puella nam mi, quae meo sinu fugit, amata tantum quantum amabitur nulla, pro qua mihi sunt magna bella pugnata, consedit istic. hanc boni beatique omnes amatis, et quidem, quod indignum est, omnes pusilli et semitarii moechi; tu praeter omnes une de capillatis, cuniculosae Celtiberiae fili, Egnati. opaca quem bonum facit barba et dens Hibera defricatus urina. Poem 38 Malest, Cornifici, tuo Catullo malest, me hercule, et laboriose, et magis magis in dies et horas. Quem tu, quod minimum facillimumque est, qua solatus es allocutione? Irascor tibi. Sic meos amores? Paulum quid lubet allocutionis, maestius lacrimis Simonideis. Poem 39 Egnatius, quod candidos habet dentes, renidet usque quaque. Si ad rei ventum est subsellium, cum orator excitat fletum, renidet ille; si ad pii rogum fili lugetur, orba cum flet unicum mater, renidet ille. Quidquid est, ubicumque est, quodcumque agit, renidet: hunc habet morbum, neque elegantem, ut arbitror, neque urbanum. Quare monendum est te mihi, bone Egnati. Si urbanus esses aut Sabinus aut Tiburs aut pinguis Vmber aut obesus Etruscus aut Lanuvinus ater atque dentatus aut Transpadanus, ut meos quoque attingam, aut quilubet, qui puriter lavit dentes, tamen renidere usque quaque te nollem: nam risu inepto res ineptior nulla est. Nunc Celtiber es: Celtiberia in terra, quod quisque minxit, hoc sibi solet mane dentem atque russam defricare gingivam, ut quo iste vester expolitior dens est, hoc te amplius bibisse praedicet loti. Poem 40 Quaenam te mala mens, miselle Ravide, agit praecipitem in meos iambos? Quis deus tibi non bene advocatus vecordem parat excitare rixam? An ut pervenias in ora vulgi? Quid vis? Qualubet esse notus optas? Eris, quandoquidem meos amores cum longa voluisti amare poena. Poem 41 Ameana puella defututa tota milia me decem poposcit, ista turpiculo puella naso, decoctoris amica Formiani. Propinqui, quibus est puella curae, amicos medicosque convocate: non est sana puella, nec rogare qualis sit solet aes imaginosum. Poem 42 Adeste, hendecasyllabi, quot estis omnes undique, quotquot estis omnes. Iocum me putat esse moecha turpis, et negat mihi nostra reddituram pugillaria, si pati potestis. Persequamur eam et reflagitemus. Quae sit, quaeritis? Illa, quam videtis turpe incedere, mimice ac moleste ridentem catuli ore Gallicani. Circumsistite eam, et reflagitate, " moecha putida, redde codicillos, redde putida moecha, codicillos!" Non assis facis? O lutum, lupanar, aut si perditius potes quid esse. Sed non est tamen hoc satis putandum. Quod si non aliud potest ruborem ferreo canis exprimamus ore. Conclamate iterum altiore uoce. " Moecha putide, redde codicillos, redde, putida moecha, codicillos!" Sed nil proficimus, nihil mouetur. Mutanda est ratio modusque vobis, siquid proficere amplius potestis: " pudica et proba, redde codicillos." Poem 43 Salve, nec minimo puella naso nec bello pede nec nigris ocellis nec longis digitis nec ore sicco nec sane nimis elegante lingua. Decoctoris amica Formiani, ten provincia narrat esse bellam? Tecum Lesbia nostra comparatur? O saeclum insapiens et infacetum! Poem 44 O funde noster seu Sabine seu Tiburs ( nam te esse Tiburtem autumant, quibus non est cordi Catullum laedere; at quibus cordi est, quovis Sabinum pignore esse contendunt), sed seu Sabine sive verius Tiburs, fui libenter in tua suburbana villa, malamque pectore expuli tussim, non inmerenti quam mihi meus venter, dum sumptuosas appeto, dedit, cenas. Nam, Sestianus dum volo esse conuiua, orationem in Antium petitorem plenam veneni et pestilentiae legi. Hic me gravedo frigida et frequens tussis quassait usque, dum in tuum sinum fugi, et me recuravi otioque et urtica. Quare refectus maximas tibi grates ago, meum quod non es ulta peccatum. Nec deprecor iam, si nefaria scripta Sesti recepso, quin gravedinem et tussim non mihi, sed ipsi Sestio ferat frigus, qui tunc vocat me, cum malum librum legi. Poem 45 Acmen Septimius suos amores tenens in gremio ' mea' inquit ' Acme, ni te perdite amo atque amare porro omnes sum assidue paratus annos, quantum qui pote plurimum perire, solus in Libya Indiaque tosta caesio veniam obvius leoni.' Hoc ut dixit, Amor sinistra ut ante At Acme leviter caput reflectens et dulcis pueri ebrios ocellos illo purpureo ore suaviata, ' sic' inquit ' mea vita Septimille, huic uni domino usque serviamus, ut multo mihi maior acriorque ignis mollibus ardet in medullis.' Hoc ut dixit, Amor sinistra ut ante Nunc ab auspicio bono profecti mutuis animis amant amantur. Unam Septimius misellus Acmen mavult quam Syrias Britanniasque: uno in Septimio fidelis Acme facit delicias libidinisque. Wquis ullos homines beatiores vidit, quis Venerem auspicatiorem? Poem 46 Iam ver egelidos refert tepores, iam caeli furor aequinoctialis iucundis Zephyri silescit aureis. Linquantur Phrygii, Catulle, campi nicaeaeque ager uber aestuosae: ad claras asiae volemus urbes. Iam mens praetrepidans avet vagari, iam laeti studio pedes vigescunt. O dulces comitum valete coetus, longe quos simul a domo profectos diversae varie viae reportant. Poem 47 Porci et Socration, duae sinistrae Pisonis, scabies famesque mundi, vos Veraniolo meo et Fabullo verpus praeposuit Priapus ille? Vos convivia lauta sumptuose de die facitis, mei sodales quaerunt in trivio vocationes? Poem 48 Mellitos oculos tuos, Iuventi, si quis me sinat usque basiare, usque ad milia basiem trecenta nec numquam videar satur futurus, non si densior aridis aristis sit nostrae seges osculationis. Poem 49 Disertissime Romuli nepotum, quot sunt quotque fuere, Marce Tulli, quotque post aliis erunt in annis, gratias tibi maximas Catullus agit pessimus omnium poeta, tanto pessimus omnium poeta, quanto tu optimus omnium patronus. Poem 50 Hesterno, Licini, die otiosi multum lusimus in meis tabellis, ut convenerat esse delicatos: scribens versiculos uterque nostrum ludebat numero modo hoc modo illoc, reddens mutua per iocum atque vinum. Atque illinc abii tuo lepore incensus, Licini, facetiisque, ut nec me miserum cibus iuvaret nec somnus tegeret quiete ocellos, sed toto indomitus furore lecto versarer, cupiens videre lucem, ut tecum loquerer simulque ut essem. At defessa labore membra postquam semimortua lectulo iacebant, hoc, iucunde, tibi poema feci, ex quo perspiceres meum dolorem. Nunc audax cave sis, precesque nostras, oramus, cave despuas, ocelle, ne poenas Nemesis reposcat a te. Est vemens dea: laedere hanc caveto. Poem 51 Ille mi par esse deo videtur, ille, si fas est, superare divos, qui sedens adversus identidem te spectat et audit dulce ridentem, misero quod omnis eripit sensus mihi: nam simul te, Lesbia, aspexi, nihil est super mi vocis in ore, lingua sed torpet, tenuis sub artus flamma demanat, sonitu suopte tintinant aures, gemina teguntur lumina nocte. Otium, Catulle, tibi molestum est: otio exsultas nimiumque gestis: otium et reges prius et beatas perdidit urbes. Poem 52 Quid est, Catulle? quid moraris emori? sella in curuli struma Nonius sedet, per consulatum peierat Vatinius: quid est, Catulle? quid moraris emori? Poem 53 Risi nescio quem modo e corona, qui, cum mirifice Vatiniana meus crimina Calvus explicasset, admirans ait haec manusque tollens: " di magni, salaputium disertum!" Poem 54 Othionis caput oppido est pusillum, et eri rustice semilauta crura, subtile et leve peditum Libonis, si non omnia, displicere vellem tibi et Sufficio seni recocto... irascere iterum meis iambis inmerentibus, unice imperator. Poem 55 Oramus, si forte non molestum est, demonstres ubi sint tuae tenebrae. Te Campo quaesivimus minore, te in Circo, te in omnibus libellis, te in templo summi Iovis sacrato. In Magni simul ambulatione femellas omnes, amice, prendi, quas vultu vidi tamen sereno. Avelte, sic ipse flagitabam, Camerium mihi pessimae puellae. Quaedam inquit, nudum reduc... ' en hic in roseis latet papillis.' Sed te iam ferre Herculi labos est; tanto te in fastu negas, amice. Dic nobis ubi sis futurus, ede audacter, committe, crede luci. Nunc te lacteolae tenent puellae? Si linguam clauso tenes in ore, fructus proicies amoris omnes. Verbosa gaudet Venus loquella. Vel, si vis, licet obseres palatum, dum vestri sim particeps amoris. Poem 56 O rem ridiculam, Cato, et iocosam, dignamque auribus et tuo cachinno! ride quidquid amas, Cato, Catullum: res est ridicula et nimis iocosa. deprendi modo pupulum puellae trusantem; hunc ego, si placet Dionae, protelo rigida mea cecidi. Poem 57 Pulcre convenit improbis cinaedis, Mamurrae pathicoque Caesarique. Nec mirum: maculae pares utrisque, urbana altera et illa Formiana, impressae resident nec eluentur: morbosi pariter, gemelli utrique, uno in lecticulo erudituli ambo, non hic quam ille magis vorax adulter, riuales socii puellularum. Pulcre conuenit improbis cinaedis. Poem 58 Caeli, Lesbia nostra, Lesbia illa. illa Lesbia, quam Catullus unam plus quam se atque suos amavit omnes, nunc in quadriviis et angiportis glubit magnanimi Remi nepotes. Poem 59 Bononiensis Rufa Rufulum fellat, uxor Meneni, saepe quam in sepulcretis vidistis ipso rapere de rogo cenam, cum devolutum ex igne prosequens panem ab semiraso tunderetur ustore. Poem 60 Num te leaena montibus Libystinis aut Scylla latrans infima inguinum parte tam mente dura procreauit ac taetra, ut supplicis vocem in novissimo casu contemptam haberes, a nimis fero corde?
